Παρασκευή 3 Μαρτίου 2023

Home ΜΑΛΛΙ ΚΑΙ ΥΦΑΝΤΟΥΡΓΕΙΑ. ΜΑΛΛΙ ΚΑΙ ΥΦΑΝΤΟΥΡΓΕΙΑ

ΜΑΛΛΙ ΚΑΙ ΥΦΑΝΤΟΥΡΓΕΙΑ

ΕΜΕΝΙΔΟΥ ΝΑΝΑ Μαρτίου 03, 2023 ,ΜΑΛΛΙ ΚΑΙ ΥΦΑΝΤΟΥΡΓΕΙΑ.

ΜΑΛΛΙ ΚΑΙ ΥΦΑΝΤΟΥΡΓΕΙΑ

Το μαλλί είναι η υφαντική ίνα, η οποία προέρχεται από το τρίχωμα ζώων[ καμήλα,αίγα μοχέρ,αλπακά αίγα κασμίρ, κουνέλι ανκοράκ],άλλά κυρίως του προβάτου

Υφαντουργία ή κλωστοϋφαντουργία ονομάζεται η βιομηχανία της παραγωγής υφασμάτων. Η κλωστοϋφαντουργία αποτελεί σημαντικό κλάδο της ελληνικής μεταποιητικής βιομηχανίας, ο οποίος περιλαμβάνει πολλούς επιμέρους υποκλάδους όπως της νηματουργίας, της υφαντουργίας, της πλεκτικής, της ένδυσης και άλλους τομείς που συνδέονται στενά μεταξύ τους.

άνθρωπος χρησιμοποίησε αρχικά τα δέρματα των ζώων για να καλύψει το σώμα του.

Στην διάρκεια μπορούσε να κουρέψει το μαλλί από τα ζώα, να το κάνει νήματα και κατόπιν ύφασμα. Από το 7000 π.Χ. και μετά, το μαλλί και τα δέρματα είναι τα υλικά κατασκευής των ενδυμάτων.

Στην εποχή του Ομήρου , όσο και στους μετέπειτα χρόνους οι πρώτες ύλες κατασκευής ενδυμάτων, το μαλλί και το λινό έχουν τη μεγαλύτερη σημασία, με το μαλλί να κρατά σ’ όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας τα σκήπτρα.

Στην υφαντουργία το μαλλί συνήθως παραπέμπει στο τρίχωμα των προβάτων.

Η ποιότητα του μαλλιού εξαρτάται από τη φυλή των προβάτων και την περιοχή στην οποία παράγεται. Τα πρόβατα της φυλής μερινός, παράγουν την καλύτερη ποιότητα μαλλιού στον κόσμο. Εκτρέφονται κυρίως στην Αυστραλία, μόνο για το μαλλί τους και όχι για το κρέας ή άλλα κτηνοτροφικά προϊόντα.

Η τρίχα τους χρησιμοποιείται είτε από μόνη της είτε σε συνδυασμό με μαλλί προβάτου, για να είναι χαμηλότερο το κόστος του υφάσματος. Το όνομα του υφάσματος συνοδεύεται από το όνομα του ζώου που παράγει την τρίχα π.χ.

Η εξέλιξη της διαδικασίας της επεξεργασίας του μαλλιού.

Η εργασία αυτή γινόταν με τα χέρια, ή στο γόνατο ή με τη βοήθεια του επίνητρου, ενός εργαλείου σε σχήμα ημικυλινδρικό που τοποθετούσαν οι γυναίκες στον μηρό, και το οποίο κάλυπτε και το γόνατο, για να ξάνουν το γνεσμένο ήδη μαλλί. Τα επίνητρα που έχουν βρεθεί προέρχονται από τάφους και ιερά της Αττικής, της Βοιωτίας, της Ερέτριας και της Ρόδου και χρονολογούνται από τα μέσα του 6ου μέχρι το τέλος του 5ου π.Χ. αιώνα.

Αφού ετοιμαζόταν το φυτίλι, άρχιζε το καθαυτό γνέσιμο, το λεπτότερο γνέσιμο με τη βοήθεια της ηλακάτης, της ρόκας. Τη διαδικασία κλείνει η ύφανση, όπου όμως χρησιμοποιείται ο «όρθιος ιστός», δηλ. ο τύπος του όρθιου, του κάθετου αργαλειού, για τον οποίο είναι απαραίτητα τα υφαντικά βάρη.

Τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα η οικοτεχνία ήταν αρκετά ανεπτυγμένη και ιδιαίτερα η υφαντική τέχνη, αφού όλα σχεδόν τα ρούχα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα κλινοσκεπάσματα, τα χαλιά κλπ. ήταν μάλλινα και ντόπιας παραγωγής με πρώτη ύλη το μαλλί από τα πρόβατα.

Την άνοιξη, πριν ακόμη αρχίσουν οι ζέστες, οι κτηνοτρόφοι του χωριού κούρευαν τα πρόβατα. Μετά το κούρεμα ξεκινούσε μια μακρά διαδικασία επεξεργασίας και εκμετάλλευσης του μαλλιού. Αρχικά ο όγκος του μαλλιού πλένονταν με καυτό νερό και μετά με κρύο νερό, για να αποκτήσουν λευκότητα τα άσπρα και να καθαρίσουν τα σκουρόχρωμα μαλλιά. Αφήνονταν να στεγνώσουν καλά και στη συνέχεια τα άνοιγαν δηλαδή με τα δάκτυλα τα πυκνά και μπλεγμένα μαλλιά, για να γίνει εύκολο το λανάρισμα.

Ακολουθούσε το λανάρισμα. Τις μεγάλες ποσότητες μαλλιών τις πήγαιναν σε ειδικά λαναρεία. Λίγα μαλλιά όμως τα λανάριζαν μόνες τους οι γυναίκες. Σ’ όλα τα σπίτια υπήρχαν λανάρια. Τα λανάρια ήταν δύο τετράγωνες σανίδες, 35 εκατοστών περίπου. Στη μια πλευρά της καθεμιάς υπήρχαν, καλά στερεωμένα, πυκνά συρματάκια ατσάλινα. Τοποθετούσαν στο άκρο μιας πλατιάς σανίδας ενός μέτρου περίπου δύο κάθετες τετράγωνες σανίδες και οριζόντια πάνω σ’ αυτές την κάτω λανάρα, με τα συρματάκια προς τα πάνω. Η πάνω λανάρα είχε μια χειρολαβή. Καθόταν η γυναίκα πάνω στη σανίδα, με τα πόδια της απλωμένα στο κενό ανάμεσα από τις κάθετες σανίδες. Έτσι, με το βάρος της γυναίκας, στηριζόταν καλά η κάτω λανάρα. Έβαζε τα μαλλιά πάνω στη λανάρα και τραβώντας πολλές φορές την πάνω λανάρα με τη χειρολαβή προς το μέρος της λανάριζε τα μαλλιά.

Το αμέσως επόμενο βήμα ήταν το γνέσιμο. . Στη συνέχεια το έβαφαν ανάλογα πάντα με τη χρήση του. Το νήμα αυτό το χρησιμοποιούσαν, για να κάνουν πλεκτά πουλόβερ, φανέλες , κάλτσες

. Πριν βαφεί το μαλλί γινόταν μια ειδική κατεργασία, που στη σημερινή γλώσσα λέγεται πρόστυψη.

Με διάφορα λουτρά προετοιμάζονταν το μαλλί να δεχθεί στέρεα τις χρωστικές ουσίες. Καταστάλαγμα στάχτης, διάλυση στύψης ή αλατιού χρησιμοποιούνταν για τα λουτρά αυτά. Αφού το νήμα στράγγιζε, βαφόταν σε βραστό νερό.

Παλιότερα οι χρωστικές ουσίες ήσαν φυτικές: το ριζάρι για το κόκκινο χρώμα, το ροδάμι του πουρναριού για διαφορετικό κόκκινο, ο μέλεγος για το πράσινο, οι φλούδες της καρυδιάς για το μαύρο, οι γαζίες για το κίτρινο, η φλούδα του πεύκου για το ανοιχτό καφέ, το λουλάκι για το γαλάζιο.

Επιτυγχάνονταν έτσι στέρεοι χρωματισμοί, αλλά παρουσίαζαν δυσκολίες στην εύρεση του ακριβούς τόνου. Οι καιρικές συνθήκες της χρονιάς, η σύσταση του εδάφους, η σκληρότητα του νερού, επιδρούσαν στην περιεκτικότητα του διαλύματος σε χρωστικές ουσίες.

Έτσι οι συνταγές δεν ήταν σταθερές και η επιτυχία της βαφής εξαρτιόταν από την ικανότητα της τεχνίτριας να βρει το σωστό τόνο. Αργότερα χρησιμοποιήθηκαν οι μπογιές του εμπορίου, πού, όταν είναι καλής ποιότητας, δίνουν σίγουρο και σταθερό αποτέλεσμα. Για τη σταθεροποίηση των χρωμάτων γινόταν το «στύψιασμα», δηλαδή τελικό λουτρό των βαμμένων νημάτων σε διάλυση στύψης. Μετά το στέγνωμα, ήταν έτοιμο για την ύφανση, πού γινόταν στον «ξύλινο» αργαλειό.

Για το στάδιο της ύφανσης ήταν απαραίτητος ο αργαλειός, ο οποίος ήταν γνωστός χιλιάδες χρόνια πριν. Ο Όμηρος, που έζησε 2700 τόσα χρόνια πριν τον μνημονεύει συχνά τόσο στην Ιλιάδα όσο και κυρίως στη Οδύσσεια.
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι όχι μόνο γνώριζαν τον αργαλειό και τη ρόκα όλες οι γυναίκες, καθώς και οι βασίλισσες, ακόμα και θεές, αλλά και κεντούσαν στα υφαντά τους θαυμάσιες παραστάσεις. Ο αργαλειός διατηρώντας τα βασικά το στοιχεία εξελίχθηκε ανά τους αιώνες φτάνοντας στη σημερινή εποχή που πλέον έχει αντικατασταθεί από σύγχρονα μηχανήματα.

Σήμερα το μαλλί πηγαίνει στα εργοστάσια, στα κλωστοϋφαντουργεία από εκεί γίνεται νήμα σε κουβάρια και μετά πηγαίνει στις βιοτεχνίες όπου καταλήγει σε ρούχα και άλλα είδη.

Το μαλλί απορροφά και συγκρατεί νερό και αυξάνεται το βάρος του, γι’ αυτό και το στέγνωμα των πλεκτών γίνεται σε επίπεδη επιφάνεια.

Οι ίνες του μαλλιού είναι απαλές, ευλύγιστες, δεν τσαλακώνουν εύκολα.

Μπορούν να απορροφήσουν μέχρι 40% υγρασία χωρίς να δίνουν την αίσθηση ότι είναι υγρές

∆εν αντέχει σε ψηλή θερμοκρασία, γι αυτό πλένεται σε χλιαρό νερό, στεγνώνει μακριά από τον ήλιο και σιδερώνεται σε χαμηλή θερμοκρασία.

Προσβάλλεται από έντομα, γι’ αυτό πρέπει να προστατεύεται με φυσικά αντισκορικά, όπως λεβάντα, θυμάρι, δάφνη.

Η παγκόσμια παραγωγή μαλλιού είναι περίπου 1,4 εκατομμύρια τόνους έτησίως, που αποτελεί το 3% του συνόλου των παραγωμένων κλωστοϋφαντουργικών ινών. Οι κυριότερες χώρες παραγωγής μαλλιού είναι η Αυστραλία, η Ρωσία, η Νέα Ζηλανδία, η Κίνα, η Αργεντινή, η Ουρουγουάη και η Νότιος Αφρική.

Η Ελλάδα έχει μια μικρή παραγωγή μαλλιού, το οποίο όμως θεωρείται ακατάλληλο για την κατασκευή υφασμάτων για ενδύματα. Με την προπαρασκευή του νήματος ασχολούνται μοναχά λιγοστές μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες λειτουργούν ακόμη σε μορφή βιοτεχνίας.

Έτσι γίνεται εισαγωγή της πρώτης ύλης σε μορφή φυτιλιού ΤΟΡ ή νήματος. Εισάγεται άριστης ποιότητας μαλλί από την Αυστραλία και χρησιμοποιώντας το ως κύρια πρώτη ύλη, παράγεται νήμα το οποίο πωλείται στη συνέχεια σε εταιρίες κατασκευής υφασμάτων. Έτσι οι εταιρίες κατασκευής νήματος στην Ελλάδα είναι εξειδικευμένες και ασχολούνται κυρίως με τις φάσεις επεξεργασίας του μαλλιού από την μορφή του φυτιλιού ΤΟΡ και έπειτα.

Οι χρήσεις των μάλλινων υφαντών ήταν ποικίλες:

Έφτιαχναν κιλίμια, μεγαλύτερα συνήθως από τα άλλα υφαντά, που στρώνονται στο πάτωμα, οι μπατανίες, τα κλινοσκεπάσματα, τα χράμια, μικρότερων διαστάσεων και με μακριά κρόσσια, που στρώνονται και πάνω στα σαμάρια των μεταφορικών ζώων τις επίσημες μέρες, τα μαξιλάρια, τα προσκέφαλα, κυρίως για διακοσμητική χρήση.

Οι αντρομίδες, χοντρά μάλλινα υφαντά κλινοσκέπασμα με σχέδια.

Οι μπατανίες σκεπάσματα με διάφορα χρώματα και σχέδια, είχαν κεφαλάρια, δηλαδή χρωματιστές οριζόντιες ραβδώσεις στις δύο στενές πλευρές των υφαντών.

Οι κουρελούδες, πρόχειρα χαλιά υφασμένα από μικρά διαφορετικά κουρελάκια (παλιά υφάσματα) .

Οι τσαντίλες, αραιοϋφασμένα πανιά για την αποστράγγιση του τυριού.

Οι τάβλες, που ήταν μικρά τετράγωνα υφαντά από πρόβειο μαλλί και τα κρεμούσαν στο χειμωνιάτικο από τις τέσσερις γωνίες τους, για να βάζουν μέσα το ψωμί.

Οι ντορβάδες (σακούλια), μικροί σάκοι, ανοιχτοί επάνω, που χρησίμευαν για τη μεταφορά τροφίμων ή μικρών γεωργικών εργαλείων. Τους κρεμούσαν από τον ώμο με μάλλινο επίσης κορδόνι και με φούντα τις επίσημες μέρες. Ντορβάδες, καμωμένους από τραγόμαλλο, χρησιμοποιούσαν για το τάισμα των αλόγων και των άλλων μεγάλων ζώων.

Απ’ αυτά τα είδη, οι βελέντζες είχαν και μια επιπρόσθετη επεξεργασία. Τα πηγαίνανε υποχρεωτικά στη νεροτριβή (σ’ αυτή έστριβε το νερό ο μυλωνάς, όταν δεν είχε άλεσμα). Τα βάζανε σε μια μεγάλη φυσική (συνήθως) γούρνα, όπου έπεφτε από ψηλά τρεχούμενο νερό. Αυτό συνεχιζότανε για μια βδομάδα περίπου και είχε σαν αποτέλεσμα, με το συνεχές κτύπημα του νερού, να φουσκώνουν, να βγάζουν χνούδι κι έτσι να γίνονται πιο απαλά στη χρήση τους.

Ας δούμε πόσες έλληνικές ράτσες προβάτου μας έχουν άπομείνει μετά την τεράστια έπέλλαση των ξένων

Φυλή Αγρινίου

Εκτρέφεται στο πεδινό τμήμα που βρίσκεται γύρω από το Αγρίνιο σε πεδινές και υγρές περιοχές όμοιες με εκείνες στις οποίες διαβιεί το πρόβατο Φριζάρτα. Σήμερα τείνει να εξαφανισθεί εξαιτίας της εισβολής άλλων φυλών προβάτων, κυρίως του Φριζάρτα Άρτας και του Καραγκούνικου, που προτιμάται από αρκετούς προβατοτρόφους της περιοχής δεδομένου ότι οι εδαφοκλιματολογικές συνθήκες της περιοχής ευνοούν τις δύο αυτές φυλές.

Στην περιοχή εντοπίσθηκαν τρία ποίμνια της φυλής Αγρινίου των οποίων ο συνολικός αριθμός των προβάτων είναι περίπου 650. Σήμερα σε πολλά ποίμνια της περιοχής συναντώνται άτομα καθαρόαιμα της φυλής Αγρινίου.

Φυλή Άργους

Το πρόβατο Άργους πήρε το όνομά του από την περιοχή στην οποία αρχικά εκτρεφόταν. Δηλαδή το πλούσιο σε βοσκές πεδινό τμήμα που περιβάλλει την πόλη του Άργους. Σήμερα εκτρέφεται σε περιορισμένο αριθμό. Στη περιοχή αυτή εκτρέφονται δύο κοπάδια με 100 περίπου καθαρόαιμα πρόβατα της φυλής. Αρκετά όμως πρόβατα με λίγο ή πολύ αίμα της φυλής συναντώνται και μέσα σε μερικά άλλα ανάμικτα ποίμνια. Η όλη προβατοτροφική εικόνα της περιοχής δείχνει ότι το πρόβατο της φυλής Άργους δέσποζε κάποτε εκεί. Πρίν όμως από την σχεδόν εξαφάνιση της φυλής στην περιοχή Αργολίδος αρκετά πρόβατα της φυλής μεταφέρθηκαν σε ίδια εδαφοκλιματολογική περιοχή του Νομού Μεσσηνίας, τη Μεσσήνη.

Εκεί εκτρέφονται σήμερα 5 ποίμνια με 550 περίπου πρόβατα. Το πρόβατο της φυλής Άργους δημιουργήθηκε στην περιοχή της Αργολίδος ύστερα από διασταυρώσεις που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ ενός ντόπιου προβάτου, ενός πλατύουρου της Ανατολής και πολύ πιθανό του Χιακού πρόβατου και συνεχούς φυσικής και τεχνητής επιλογής στις συνθήκες της περιοχής.

Φυλή Ζακύνθου

Το πρόβατο της φυλής Ζακύνθου ^[1] διαφέρει σημαντικά των άλλων ελληνικών φυλών προβάτων στη σωματική διάπλαση, στο μαλλί του και στις αποδόσεις. Μοιάζει πολύ με την ιταλική φυλή Bergamasca και είναι πολύ πιθανόν οι δύο αυτές φυλές να έχουν κοινή προέλευση. Πιθανόν να εισήχθησαν πρόβατα στη Ζάκυνθο από τους Ενετούς όταν το νησί βρισκόταν υπό κατοχή τους.

Εκτρέφεται στο νησί σε 9 καθαρόαιμα ποίμνια με συνολικό αριθμό προβάτων 830 περίπου. Διάσπαρτα πρόβατα της φυλής εντελώς καθαρά ή με υψηλό ποσοστό αίματος συναντώνται σε πολλά ποίμνια του νησιού.

Το πρόβατο διαβιώνει στις ορεινές και πεδινές περιοχές του νησιού με εξαιρετικές αποδόσεις κυρίως στα πεδινά όπου οι βοσκές είναι καλύτερες των ορεινών. Θεωρείται δε ιδανικό για πεδινές περιοχές της δυτικής Ελλάδος και Πελοποννήσου.

Λόγω της υψηλής γαλακτοπαραγωγής χρειάζεται σιτηρέσιο πλούσιο σε θρεπτικά στοιχεία ώστε να εκδηλώσει το γενετικό δυναμικό του

Φυλή Θράκης

Υπάρχει ένα ποίμνιο με 200 ζώα στο νομό Ροδόπης

Φυλή Καλαρρύτικο

Η Καλαρρύτικη φυλή προβάτου εκτρέφεται στους Καλλαρύτες και το Συρράκο σε 18 ποίμνια με 6413 ζώα (στοιχεία του 2009).

Τα ποίμνια είναι μετακινούμενα (το καλοκαίρι στην οροσειρά των Τζουμέρκων και το χειμώνα σε πεδινές περιοχές της Θεσσαλίας, Τύρναβος, Βλωχός, Αμφιθέα ή του Ακτίου).

Πρόκειται για αναμικτόμαλλο και λεπτόουρα πρόβατα. Τα ζώα αυτής της φυλής έιναι μικρόσωμα, ο χρωματισμός τους είναι ομοιόμορφος (πρόκειται για λευκά ζώα με κοκκινόφαιες κηλίδες στις παρειές του προσώπου τους, γύρω από το στόμα και τα αυτιά τους). Έχουν ιδιαίτερα ευρύ στήθος

Φυλή Καραγκούνικο

Η Καραγκούνικη φυλή ^[1] προβάτων εκπροσωπεί τον πεδινό τύπο της Εγχώριας φυλής. Εκτρέφεται κυρίως στο δυτικό τμήμα της Θεσσαλίας.

Ο χρωματισμός ποικίλλει σε ευρέα όρια, αφού υπάρχουν ζώα με μαύρο χρώμα, λευκά με μελανές κηλίδες στο σώμα, το πρόσωπο, τα αυτιά και τα άκρα και άλλα εντελώς λευκά.

Υπάρχουν 200.000 καθαρόαιμα ζώα της φυλής αυτής. Πρόκειται για λεπτόουρα και αναμικτόμαλλα πρόβατα

Φυλή Κοκοβίτικη

Η Κοκοβίτικη φυλή εκτρέφεται στην κεντρική, ορεινή περιοχή της Πελοποννήσου στα όρια των νομών Αρκαδίας, Αχαΐας, Ηλίας και Μεσσηνίας. Η περιοχή αυτή είναι ορεινή, δύσβατη και απομακρυσμένη από τα αστικά κέντρα και τις κεντρικές οδικές αρτηρίες. ΈΛαβε το όνομά της από το χωριό Κόκοβα (Σκοτάνη) του νομού Αχαΐας. Λέγεται επίσης Ακοβίτικη από το χωριό Άκοβα (Τρόπαια) του νομού Αρκαδίας. Πολλά ποίμνια εκτρέφονται σήμερα στο χωριό Κοντοβάζαινα του νομού Αρκαδίας.

Το Κοκοβίτικο πρόβατο ^[1] σύμφωνα με τις πληροφορίες των προβατοτρόφων της περιοχής και των παλαιότερων ειδικών στην προβατοτροφία γεωπόνων, πρέπει να είναι παράγωγο του ορεινού προβάτου της Πελοποννήσου. Διαφοροποιήθηκε εξαιτίας των ειδικών συνθηκών εκτροφής του στις συγκεκριμένες περιοχές και διαμορφώθηκε σε έναν ιδιαίτερο τύπο προβάτου, μικρού σωματικού μεγέθους και πολύ μικρής παραγωγικότητας, αλλά με μεγάλη αντοχή σε δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, οι οποίες ακόμη έως σήμερα παραμένουν το ίδιο αντίξοες στην περιοχή όπου εκτρέφεται.

Φυλή Καρύστου

Στην επαρχία Καρύστου εκτρέφονται περίπου 55.000 πρόβατα, από τα οποία ένα ποσοστό γύρω στο 90% ανήκει στην ομώνυμη φυλή. Τα πρόβατα Καρύστου είναι καλά προσαρμοσμένα στις δύσκολες συνθήκες της περιοχής. Οι παραγωγοί είναι ικανοποιημένοι από τις αποδόσεις τους και δεν προτίθενται, όπως δηλώνουν, να τα αντικαταστήσουν με ζώα άλλων φυλών.

Πρόκειται για πρόβατο μικρού σχετικά σωματικού μεγέθους. Tο ύψος ακρωμίου των κριών κυμαίνεται γύρω στα 64 εκ. και των προβατινών γύρω στα 59 εκ. , τα μέσα σωματικά βάρη είναι 60 κιλά για τους κριούς και 40 κιλά για τις προβατίνες.

Φυλή Κατσικά (Ηπείρου)

Η φυλή προβάτου Κατσικά ^[1] δημιουργήθηκε προπολεμικά στην περιοχή του Κατσικά, ενός παραλίμνιου χωριού στο Ν. Ιωαννίνων από διασταυρώσεις του ορεινού προβάτου Ηπείρου με το καραμάνικο πεδινό πρόβατο που είχε προέλευση την Κεντρική Τουρκία.

Εκτρέφεται σήμερα σε έναν αριθμό 1633 προβάτων από 5 εκτροφείς στην περιοχή του Κατσικά του Ν.Ιωαννίνων και στη μικρή Γότιστα παραποτάμια υγρή περιοχή του ορεινού τμήματος της Ηπείρου.

Φυλή Κεφαλληνίας

Τα πρόβατα της φυλής Κεφαλληνίας ^[1] εκτρέφονται στο ομώνυμο νησί σε αριθμό 35000 καθαρόαιμα ζώα. Το πρόβατο της Κεφαλληνίας λέγεται ότι προέρχεται από την Ιθάκη όπου συναντώνται λίγα πρόβατα της φυλής ακόμα και σήμερα. Παρουσιάζει πολύ μεγάλες ομοιότητες με το πρόβατο της Καρύστου και φέρει ορισμένα κοινά γνωρίσματα και με το πρόβατο Πηλίου.

Φυλή Κύμης

Κοιτίδα της φυλής αυτής είναι η περιοχή Κύμης στην Εύβοια όπου εκτρέφεται κατά το οικόσιτο σύστημα.

Σήμερα ο εκτρεφόμενος πληθυσμός του προβάτου είναι περίπου 882 ζώα σε 10 ποίμνια.

Η φυλή αυτή λόγω του αριθμού των εκτρεφόμενων ατόμων έχει καταταχθεί στην κατηγορία "ευαίσθητη" στις προστατευόμενες από εξαφάνιση αυτόχθονες φυλές. Περιοχές που ενδείκνυται ως κατάλληλες για εκτροφή είναι όλες οι πεδινές και ημιορεινές περιοχές των χωριών της περιοχής της Κύμης.

Φυλή Ευδήλου Ικαρίας

Το πρόβατο Ευδήλου Ικαρίας ^[1] πρόκειται για ένα ζώο μεσαίου έως μεγάλου σωματικού μεγέθους. Το ύψος του ακρωμίου του (δηλαδή του υψηλότερου σημείου στην πλάτη) φτάνει στα 74cm για τα αρσενικά πρόβατα, τα 66cm για τα θηλυκά ζώα. Το σωματικό βάρος τους κυμαίνεται γύρω στα 60kg για τους κριούς και 47kg για τις προβατίνες της φυλής.

Φυλή Αστερουσίων

Η φυλή εκτρέφεται στον ορεινό όγκο των Αστερουσίων, νοτίως της πεδιάδας της Μεσσαράς. Ο συνολικός αριθμός των αμιγών Αστερουσιανών προβάτων εκτιμάται σε περίπου 2.500 άτομα.

Φυλή Ανωγείων (Ψηλορείτικη, Μεταξόμαλλη)

Φυλή Ανωγείων

Η φυλή Ανωγείων εκτρέφεται σε υψόμετρο άνω των 600 μέτρων στις πλαγιές του Ψηλορείτη. Εκτός απ' την ευρύτερη περιοχή των Ανωγείων στη βορειοδυτική πλευρά του όρους, εκτρέφεται και στη νοτιοδυτική του πλευρά στις κοινότητες Λοχριά, Φουρφουρά και Πλατάνια της επαρχίας Αμαρίου. Εκτιμάται ότι ο αριθμός των αμιγώς εκτρεφόμενων ζώων κυμαίνεται από 4.500 έως 5.000 ζώα σε 19 ποίμνια

Φυλή Κοζάνης

Πρόβατο Κοζάνης ονομάζεται σε μερικές περιοχές της βόρειας Ελλάδας το ορεινό πρόβατο της χώρας που δεν ανήκει σε μία συγκεκριμένη φυλή. Είναι πρόβατο με υψηλό ποσοστό γονιδίων ορεινών φυλών που έχουν εξαφανιστεί ή τείνουν να εξαφανιστούν, όπως το Σαρακατσάνικο, το Αρβανιτοβλάχικο, το Γραμμουστιανό κ.ά. και με πολύ μικρό ποσοστό γονιδίων πεδινών φυλών, όπως της Καραγκούνικης, Χίου κ.ά.

Φυλή Λέσβου

Η φυλή προβάτου Λέσβου ^[1] ανήκει στα ημιπαχύουρα, αναμικτόμαλλα πρόβατα. Εκτρέφεται κυρίως στα νησιά της Λέσβου και της Λήμνου σε ένα πληθυσμό 260.000 ζώων, σε 1650 κοπάδια. Η φυλή αυτή πιθανόν να δημιουργήθηκε επιτόπια από διασταύρωση ή να εισήχθη κατά το παρελθόν από τη Μικρά Ασία. Εδώ και πολλά χρόνια όμως έχει διαδοθεί και εκτρέφεται και σε άλλα νησιά του Αιγαίου καθώς και σε περιοχές της Μακεδονίας, της Θράκης, της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας.

Φυλή Ορεινό Ηπείρου (Μπούτσικο)

Είναι ο κύριος εκπρόσωπος της εγχώριας λεπτόουρης και αναμικτόμαλλης φυλής. Θεωρείται βελτίωση του γνήσιου Βλάχικου προβάτου. Ανήκει στα μικρόσωμα, ανθεκτικά και λιτοδίαιτα πρόβατα. Έχει λεπτά, κοντά και πολύ ισχυρά άκρα. Είναι μεγάλη η παραλλακτικότητα των χρωματισμών του. Ο συντελεστής πολυδυμίας είναι 1,1

Φυλή Πηλίου

Το πρόβατο αυτής της φυλής εκτρέφεται στο νομό Μαγνησίας. Υπάρχουν 28 εκτροφείς με 10-200 πρόβατα ο καθένας (στοιχεία 2009).

Πρόκειται για αναμικτόμαλλο, δασύ με πλούσια προκόμη πρόβατο. Ανήκει στα λεπτόουρα και μικρόσωμα. Ο χρωματισμός είναι ομοιόμορφος (κιτρινόφαιο χρώμα κυρίως, υπάρχουν όμως λίγα ζώα με κοκκινόμαυρο χρώμα στο κεφάλι ή σε όλο το σώμα).

Φυλή Σαρακατσάνικο

Στο νομό Ροδόπης το 2001 υπήρχε ένα ποίμνιο με μόλις 8 αρσενικά πρόβατα και 200 θηλυκά. Το 2009 υπήρχαν 1128 ζώα σε 4 ποίμνια.

Φυλή Σερρών

Εκτρέφεται στην πεδιάδα του νομού Σερρών. Το 70% περίπου των προβάτων είναι λευκά με μαύρο χρώμα στην κεφαλή, την κάτω τραχηλική χώρα, τα άκρα και την κάτω κοιλιακή χώρα. Υπάρχουν 5.585 ζώα σε 31 εκτροφές (στοιχεία του 2009). Είναι ομοιόμαλλο και λεπτόουρο. Ανήκει στα μεγαλόσωμα πρόβατα.

Φυλή Σκοπέλου (Γλώσσας)

Υπάρχουν 2850 ζώα σε 20 ποίμνια (στοιχεία του 2009). Το πρόβατο της φυλής Σκοπέλου είναι συνήθως οικόσιτο. Είναι ομοιόμαλλο, λεπτόουρο και μέσου μεγέθους πρόβατο. Ο χρωματισμός του είναι λευκός με μαύρες κηλίδες στο πρόσωπο. Τα άκρα του είναι κοντά αλλά όχι ισχυρά. Ανήκει στα ευαίσθητα πρόβατα

Φυλή Σφακίων

Η φυλή Σφακίωνεκτρέφεται στο δυτικό τμήμα της Κρήτης, κυρίως στο νομό Χανίων. Υπάρχουν περισσότερα από 60.000 καθαρόαιμα ζώα. Είναι λεπτόουρα, αναμικτόμαλλα πρόβατα και μικρόσωμα

Φυλή Φλώρινας (Πελαγονίας)

Η φυλή

αυτή έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τις φυλές Κύμης και Γλώσσας Σκοπέλου και υπάρχει η άποψη ότι όλα σχεδόν τα ζώα της φυλής Φλώρινας-Πελαγονίας προέρχονται από τη φυλή Χαλκιδικής η οποία έχει εξαφανιστεί.

Φυλή Φριζάρτα (Άρτας)

Το πρόβατο φυλής Φριζάρτα δημιουργήθηκε κατά την περίοδο 1960-1980. Προήλθε από τη διασταύρωση του εγχώριου πεδινού προβάτου Άρτας με κριούς της φυλής Ανατολικής Φρισλανδίας, κυρίως όμως μετά το 1968 με τη χρήση της τεχνητής σπερματέγχυσης και τη συνεχή εφαρμογή της επιλογής των ομοιόμορφων και καλύτερων σε αποδόσεις προβατίνων και κριών, προσαρμοσμένων καλά στις τοπικές εδαφοκλιματικές συνθήκες. Tο πρόβατο της φυλής Άρτας προήλθε από το ορεινό ηπειρώτικο πρόβατο με την επίδραση άλλων ελληνικών πεδινών φυλών όπως Καραμάνικου, Κατσικά και Αγρινίου κατά κύριο λόγο αλλά και των Χίου, Ζακύνθου, Καραγκούνικης. Αρχικά ο πληθυσμός ενδημούσε στην περιοχή της Ηπείρου αλλά με τον καιρό εξαιτίας των πολύ καλών του αποδόσεων εξαπλώθηκε και στην δυτική Πελοπόννησο και στον νομό Αιτωλοακαρνανίας. Είναι πολύ καλά προσαρμοσμένο σε πεδινές περιοχές με υγρό κλίμα αλλά απαιτεί κυρίως λόγω των υψηλών του αποδόσεων και της ευαισθησίας του σε μεγάλες θερμοκρασίες καλές συνθήκες σταβλισμού διατροφής και περιποίησης.

Φυλή Χίου

Το πρόβατο της φυλής Χίου κατάγεται από το νότιο πεδινό τμήμα της νήσου Χίου. Προήλθε πιθανόν από διασταυρώσεις ομοιόμαλλων λεπτόουρων προβάτων της Χίου με αναμικτόμαλλα παχύουρα πρόβατα της Μικράς Ασίας.

Σήμερα θεωρείται μία από τις πιο περιζήτητες φυλές για την αναβάθμιση των ποιμνίων και τα ζώα αναπαραγωγής πωλούνται σε ιδιαίτερα υψηλές τιμές. Εκτρέφεται κυρίως στους νομούς Κιλκίς, Μαγνησίας, Πέλλας, Θεσ/νίκης, Χαλκιδικής, Σερρών. Ημαθίας, Έβρου, Γρεβενών, Βοιωτίας, Πιερίας, Καρδίτσας και Τρικάλων.http://www.gaiapedia.gr/

Η συμμετοχή του κράτους για την διάσωση κάποιων ρατσών ζώων:

1,1 δισ. ευρώ για αγροτικές επιδοτήσεις

Η διατήρηση της ντόπιας αγελάδας, της αυτόχθονης γίδας και πρόβατου και του γηγενούς αλόγου

Ήδη, από τις 17 Δεκεμβρίου έως τις 30 Δεκεμβρίου του 2021 ο Οργανισμός Πληρωμών (μόνο) και Ελέγχου (τάχα) Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού (τάχα) και Εγγυήσεων (τάχα) ή ΟΠΕΚΕΠΕ, όπως λέγεται, διέθεσε στο πλαίσιο του Μέτρου “Γενετικοί Πόροι στην κτηνοτροφία”, δηλαδή για τον σκοπό αυτό 140.000 περίπου ευρώ. Πρόκειται για επιδοτήσεις ανά ζώο που ανήκει σε «αρχέγονη φυλή». Συγκεκριμένα, τα ζώα που ανήκουν σε ντόπιες φυλές επιδοτούνται ως εξής: Βοοειδή, έως 40 ευρώ το ζώο ανά έτος, γίδες και πρόβατα έως 22 ευρώ, χοίροι έως 100 ευρώ, άλογα έως 200 ευρώ. Στις φυλές που ενισχύονται, περιλαμβάνονται τα πρόβατα Κατσικά, η Φριζάρτα, τα ορεινά Ηπείρου στα πρόβατα, καθώς και το άλογο της Πίνδου. Επίσης, στο πλαίσιο του Μέτρου 13 “Ενίσχυση περιοχών που αντιμετωπίζουν φυσικά ή άλλα ειδικά μειονεκτήματα” (τρέχα γύρευε) άλλα 340.000 περίπου ευρώ.

Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά τα ποσά (1,1 δισ. ευρώ) που κατατέθηκαν μέσα σε 13 μέρες στους τραπεζικούς λογαριασμούς 600.000 δικαιούχων αγροτών και κτηνοτρόφων (οι φορολογούμενοι που ασκούν αγροτική δραστηριότητα και υποβάλλουν φορολογικές δηλώσεις ανέρχονται περίπου σε… 310.000!) προέρχονται κυρίως από κοινοτικούς πόρους και, σίγουρα, ένα μέρος θα πηγαίνουν σε πραγματικούς και όχι “μαϊμού” δικαιούχους!

Με τον φορέα έλλήνων συνέλευσις θα άναβιώσουν όλες οι γηγενείς ράτσες όλων των ζώων

θα δοθούν κίνητρα για νέους κτηνοτρόφους,θα δοθούν έκτάσεις βόσκησης,το μεγαλύτερο ποσόν του όποιου κτηνοτροφικού προϊόντος θα το παίρνει ο κτηνοτρόφος φυσικά

Σήμερα και για δεκαετίες ο κτηνοτρόφος δίνει το γάλα του λίγα λεπτά και φτάνει στο ράφι 3-4 ευρω

Θα λειτουργήσουν και πάλι δεκάδες μικρές και μεγάλες βιομηχανικές μονάδες έπεξαργασίας του μαλλιού-νήματος -ύφάσματος που θα προσθέσουν στο ΑΕΠ μας

ΜΑΛΛΙ ΠΡΟΒΑΤΟΥ ΩΣ ΛΙΠΑΣΜΑ

Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ

εφάρμοσαν το μαλλί προβάτων σε μηλιές και φραουλιές και τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Είχε καταφέρει να συγκρατήσει την υγρασία, να προσφέρει στο έδαφος θρεπτικά συστατικά που αργότερα θα απορροφήσουν τα φυτά, ενώ παράλληλα απομάκρυνε και τα σαλιγκάρια.

Μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα αποδοτικό σε αυτό τον τομέα καθώς διαθέτει πληθώρα θρεπτικών συστατικών όπως το άζωτο, ο άνθρακας και το θείο.

νανα εμενιδου

https://draft.blogger.com/blog/posts/7099650821137061757

παλλαδα αθηνα

https://draft.blogger.com/blog/posts/4750588357901248088

nana emenidou

https://www.facebook.com/emenidounana

ομάδα για νανα εμενιδου υπ.βουλευτης α' θεσσαλονικης