εκπόνηση σχεδίων αποκατάστασης των χώρων εξόρυξης

ΕΜΕΝΙΔΟΥ ΝΑΝΑ Δεκεμβρίου 25, 2022 ,εκπόνηση σχεδίων αποκατάστασης των χώρων εξόρυξης .

ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ & ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

κρίνεται απαραίτητη η πρόβλεψη και εκπόνηση σχεδίων

αποκατάστασης των χώρων εξόρυξης από την αρχή της δραστηριότητας.
Η εξορυκτική δραστηριότητα, από τη φύση της, επεμβαίνει στο περιβάλλον

Προβλήματα από την εξόρυξη στην περιοχή μελέτης
Η διάνοιξη δρόμων στο βουνό, ανατινάξεις και δημιουργία μεγάλων στοών,
μετακίνηση βαρέων οχημάτων μπορούν να προκαλέσουν οικολογικές
αλλοιώσεις στην περιοχή, όπως καταστροφή ευαίσθητων χερσαίων
οικοσυστημάτων, ανατροπή της φυσικής υδρολογίας του βουνού, διατάραξη
της ισορροπίας των επιφανειακών και υπόγειων νερών.
Αν λάβουμε υπόψη τις όλο και πιο συχνές περιόδους λειψυδρίας των
τελευταίων ετών, η προοπτική διατάραξης του υδρολογικού δυναμικού της
περιοχής έχει ακόμη πιο σοβαρές συνέπειες.
Οι «τρύπες» στον εθνικό δρυμό, στη θέση «Κοκκινόβραχος» κυρίως αλλά και
στις άλλες θέσεις έχουν προκαλέσει μόνιμα σοβαρές αλλοιώσεις στη
μορφολογία και την αισθητική της περιοχής. Τα στείρα απλώθηκαν κατάντι
του μεταλλείου σε μήκος 500-800μ. σχεδόν μέχρι τους πρόποδες του βουνού
και όχι όπως προέβλεπε η ΜΠΕ προκαλώντας αισθητική υποβάθμιση στο
τοπίο.Η αποκατάσταση του τοπίου κρίνεται ιδιαίτερα δύσκολη λόγω των
απότομων κλίσεων του εδάφους.
Συχνά, πριν την έναρξη της εκμετάλλευσης, διανοίγεται μια σειρά από
γεωτρήσεις περιφερειακά του κοιτάσματος, από τις οποίες αντλείται όλος ο
υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας για να μην δημιουργεί προβλήματα στην
εξόρυξη. Όσο πιο βαθιά κάτω από την επιφάνεια είναι το υπόγειο μεταλλείο,
τόσο πιο βαθιά πρέπει να πάνε οι γεωτρήσεις άντλησης των νερών.
Επιφανειακοί και υπόγειοι ταμιευτήρες νερού στραγγίζουν, με οδυνηρά
αποτελέσματα για τα δάση της περιοχής, τις καλλιέργειες και την υδροδότηση
των οικισμών.
Λόγω των ρωγματώσεων των πετρωμάτων και των κενών που
δημιουργούνται από την εξορυκτική διαδικασία, η υδρολογία της περιοχής

αλλάζει εντελώς. Η ισορροπία δεν είναι σίγουρο ότι αποκαθίσταται μετά το
πέρας της δραστηριότητας. Η προοπτική της απώλειας των υδάτινων πόρων
και μάλιστα υπό την απειλή της κλιματικής αλλαγής, καθίσταται ιδιαίτερα
δυσμενής.
Οι καθιζήσεις είναι μια άλλη σοβαρή επίπτωση της μεταλλευτικής
δραστηριότητας. Το φαινόμενο της καθίζησης του εδάφους στις περιοχές των
υπόγειων εξορύξεων είναι αναπόφευκτο, όποια κι αν είναι η μέθοδος
εξόρυξης. Μπορεί να είναι εκτεταμένη ή περιορισμένη, μπορεί να εμφανιστεί
με μεγάλη χρονική καθυστέρηση (έχουν καταγραφεί περιπτώσεις καθιζήσεων
100 χρόνια μετά το πέρας της εκμετάλλευσης), όμως είναι ένας κίνδυνος που
δεν μπορεί να εξαλειφθεί. Η άντληση των υπογείων υδάτων που γίνεται για να
διευκολυνθεί η εξόρυξη δημιουργεί κενά εκεί όπου άλλοτε υπήρχαν θύλακες
νερού και είναι η ίδια μια σημαντική αιτία πρόκλησης καθιζήσεων

όσον αφορά στην υπόγεια δραστηριότητα δεν υφίσταται τόσο το
περιβαλλοντικό αποτύπωμα όσο η εμφάνιση σοβαρών προβλημάτων
σταθερότητας του εδάφους, κατολισθήσεων καθώς και μόλυνση του
υδροφόρου ορίζοντα και του εδάφους.
Οι συνεχώς αναπτυσσόμενες πρακτικές αποκατάστασης του περιβάλλοντος
επιτρέπουν να αντιμετωπιστούν τα περιβαλλοντικά προβλήματα και η
αλλοίωση του τοπίου, με τη χρήση περισσότερο αποτελεσματικών τρόπων
περιβαλλοντικής προστασίας και αποκατάστασης, εφόσον δεν έχουν
καταστραφεί ανεπανόρθωτα.

Ο όρος αποκατάσταση αναφέρεται στην
επαναφορά σταθερών συνθηκών παραγωγικότητας σε διαταραγμένα
περιβάλλοντα

Για να αποφευχθεί η μόνιμη βλάβη σε μια
περιοχή εξόρυξης θα πρέπει εκ των προτέρων να υπάρχει σχεδιασμός για την
πραγματοποίηση του έργου, ασφαλής λειτουργία και διαχείριση των
εξορυκτικών αποβλήτων.
Η αποκατάσταση των περιοχών εξόρυξης στοχεύει σήμερα στην
ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της μεταλλείας, χωρίς να
σημαίνει αυτό ότι η περιοχή επανέρχεται στην ακριβώς αρχική της κατάσταση,
πράγμα που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολο λόγω της
διατάραξης που έχει υποστεί το οικοσύστημα. Ωστόσο, μπορούν με σταδιακή
αποκατάσταση να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες στο έδαφος για
εγκατάσταση φυτικών και ζωικών οργανισμών. Σε περίπτωση που η
δραστηριότητα πραγματοποιείται σε δασική έκταση οι εταιρείες
εκμετάλλευσης υποχρεούνται να αναδασώσουν την περιοχή σύμφωνα με το
Ν.998/79.ΖΔΡΑΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Νόμος 998 ΦΕΚ Α΄289/29.12.1979
Περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της Χώρας.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Ψηφισάμενοι ομοφώνως μετά της Βουλής, απεφασίσαμεν:
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ
ΓΕΝΙΚΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρον 1
Σκοπός
Σκοπός του παρόντος νόμου είναι ο καθορισμός των συγκεκριμένων μέτρων προστασίας για τη διατήρηση, ανάπτυξη και βελτίωση των δασών, των δασικών εκτάσεων και των δημοσίων χορτολιβαδικών και βραχωδών εκτάσεων, σύμφωνα με την αρχή της αειφορίας και σε συνάρτηση με το ιδιαίτερο νομικό καθεστώς που διέπει την ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση αυτών, όπως και ο προσδιορισμός κατά περίπτωση των όρων και προϋποθέσεων υπό τις οποίες οι προστατευτέες εκτάσεις μπορεί στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης να μεταβάλουν την κατά προορισμό χρήση τους ή να εξυπηρετούν και άλλες χρήσεις, για λόγους επιβαλλόμενους από το δημόσιο συμφέρον.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αποκατάσταση του τοπίου μιας
μεταλλευτικής περιοχής διαρκεί γύρω στα 5 χρόνια και εξαρτάται από το
κλίμα, την τοπογραφία, το έδαφος της περιοχής και κυρίως την ένταση της
δραστηριότητας.

Στην περίπτωση της επιφανειακής εξόρυξης αποκατάσταση μπορεί να
σημαίνει και μετακίνηση σημαντικού όγκου υλικών. Η αποκατάσταση σε αυτή
τη περίπτωση περιλαμβάνει την επιχωμάτωση των περιοχών επιφανειακής
εξόρυξης ώστε να σταθεροποιηθεί το έδαφος και να αποφευχθεί περαιτέρω
διάβρωση. Στην περίπτωση που το μετάλλευμα περιέχει σουλφίδια, τότε η
επιφάνεια καλύπτεται συνήθως με ένα στρώμα αργίλου για να αποτραπεί
η πρόσβαση της βροχής και του οξυγόνου από τον αέρα ο οποίος μπορεί να
οξειδώσει τα σουλφίδια για να παραγάγει το θειικό οξύ.

Στη συνέχεια γίνεται υδροσπορά με εκτόξευση υδατικού διαλύματος που
περιέχει σπόρους, λιπάσματα και διάφορα άλλα βοηθητικά προϊόντα, στις
προς σπορά επιφάνειες. Μετά ακολουθεί η αχυροκάλυψη ώστε να
προστατεύονται οι σπόροι να μην τους παρασύρει η βροχή και
δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας. Τέλος,
πραγματοποιείται η φύτευση δενδρυλλίων, με δέντρα που συχνά
αναπαράγονται σε φυτώρια των εταιρειών εκμετάλλευσης. Για να αποφευχθεί
η καταστροφή των δενδρυλλίων από τη βόσκηση οι εκτάσεις περιφράσσονται
με πλέγμα.
Συχνά, στις περιοχές εξόρυξης βωξίτη ακόμα και αν έχει γίνει προσπάθεια
αποκατάστασης, οι συνθήκες του εδάφους είναι δυσμενείς και δεν διαθέτει τα
απαραίτητα συστατικά στοιχεία για να αναπτυχθεί ξανά δενδρώδης βλάστηση
ακόμα και μετά από πολλά χρόνια. Μετά το τέλος της δραστηριότητας
παρατηρείται διαφοροποίηση στο pH του εδάφους, υψηλές συγκεντρώσεις
βαρέων μετάλλων, απουσία μικροοργανισμών απαραίτητων για το έδαφος,
μικρή ικανότητα συγκράτησης υδάτων κ.ά.
Για τα υπόγεια ορυχεία, η αποκατάσταση απαιτεί χαμηλότερο κόστος. Στις
περισσότερες περιπτώσεις οι είσοδοι των στοών επιχωματώνονται
χρησιμοποιώντας τα απόβλητα από το ορυχεία και ελάχιστα απόβλητα
αφήνονται στην επιφάνεια

Αξιοποίηση Ανενεργών Μεταλλευτικών Περιοχών

Τα ίχνη των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων, που έχουν πάψει να
λειτουργούν, τα ερείπια των εγκαταστάσεων, οι στοές, τα αναβατόρια και οι
γέφυρες φόρτωσης αποτελούν απομεινάρια μιας βιομηχανικής
δραστηριότητας που σε πολλές περιπτώσεις αποτέλεσε βασική οικονομική
δραστηριότητα πολλών οικισμών. Αυτός είναι ο λόγος που οι
εγκαταλελειμμένες μεταλλευτικές εγκαταστάσεις αναγνωρίζονται ως
πολιτιστικά ιστορικά στοιχεία που χρήζουν προστασίας και διατήρησης.
Η αποκατάσταση των πρώην εξορυκτικών περιοχών μπορεί να ενδυναμώσει
την τοπική οικονομία μέσω της προσέλκυσης τουρισμού, της ενίσχυσης των
αξιών της γης, της προστασίας των σημαντικών φυσικών πόρων κ.ά. Σε
πολλές κοινότητες, τα εδάφη ανενεργών ορυχείων είναι ένας σημαντικός
πόρος, η αποκατάσταση και η συντήρηση των οποίων μπορούν να είναι ένα
σημαντικό συστατικό ενός γενικού οικονομικού σχεδίου ανάπτυξης.
Στον ελληνικό χώρο το ενδιαφέρον των επιστημόνων και των φορέων για την
καταγραφή, ανάδειξη και επανάχρηση των βιομηχανικών εγκαταστάσεων
ξεκινάει στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Για τη μεταλλευτική δραστηριότητα
και τα βιομηχανικά της μνημεία η αρχή γίνεται το 1992 με την αποκατάσταση
των μεταλλείων του Λαυρίου, που λειτούργησε από το 1869 και αποτέλεσε το
πρώτο μεταλλευτικό συγκρότημα στην Ελλάδα . Από τότε μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιηθεί
καταγραφή σε σημαντικό αριθμό μεταλλευτικών εγκαταστάσεων που
λειτούργησαν κατά το παρελθόν κυρίως στο νησιωτικό χώρο της Ελλάδας.

Όπως αναφέρεται και στο Ειδικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό (άρθ.8) η
'εκμετάλλευση' της μεταλλευτικής δραστηριότητας ως ειδικού ενδιαφέροντος
τουριστικού πόρου και η αξιοποίηση των παλιών μεταλλείων είναι υπό
προϋποθέσεις δυνατή και επιθυμητή. Επιπλέον, αναγνωρίζεται η έννοια των
γεοτόπων (ηφαίστεια, σπήλαια, φαράγγια, απολιθωματοφόρες θέσεις, μεγάλα
γεωλογικά ρήγματα, αρχαία μεταλλεία και λατομεία, γεωμορφές και τοπία που
δημιούργησε στην διάρκεια των γεωλογικών αιώνων η φύση). Η οργανωμένη
προστασία και ανάδειξη τους επιτυγχάνεται μέσα από τη δημιουργία
Γεωπάρκων, όπου ως στόχο έχει την συνύπαρξη του τρίπτυχου Διατήρηση -
Εκπαίδευση - Τουρισμός.
Στο πλαίσιο της αναγνώρισης της μεταλλευτικής δραστηριότητας ως στοιχείο
μνήμης και ιστορικής σημασίας, αλλά και ως χώρο γνωριμίας με την ιστορία
της εξόρυξης του βωξίτη, δημιουργήθηκε το VAGONETTO - Μεταλλευτικό
Πάρκο Φωκίδας κοντά στην Άμφισσα, στις εγκαταστάσεις της S&B
Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε.ΖΔΡΑΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ & ΑΕΙΦΟΡΟΣ

ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Η βιώσιμη ανάπτυξη (sustainable development) σύμφωνα με την Παγκόσμια
Επιτροπή για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη ορίζεται ως η ανάπτυξη που
ικανοποιεί τις ανάγκες της σημερινής γενιάς χωρίς περιορισμό της
δυνατότητας των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους στο
μέλλον (World Commision on Environment and Development 1987).
Αποτελείται από τρείς βασικούς άξονες. Τον περιβαλλοντικό, τον οικονομικό
και τον κοινωνικό. Κάθε επιχείρηση στα πλαίσια της αειφόρου ανάπτυξης
αποτελεί υποσύστημα ενός ευρύτερου οικονομικού (economical system),
κοινωνικού (social system) και οικολογικού (ecological system) συστήματος.
Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των επιχειρήσεων και του ευρύτερου
περιβάλλοντος εκφράζονται μέσα από τα παραγόμενα προϊόντα και
υπηρεσίες καθώς αυτά επηρεάζουν την ποιότητα ζωής αλλά και το φυσικό
περιβάλλον. Οι επιχειρήσεις που έχουν σχέση με την εκμετάλλευση του
ορυκτού πλούτου είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και με τις τρεις διαστάσεις της
αειφόρου ανάπτυξης.
Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου λόγω του μη ανανεώσιμου χαρακτήρα
της πρέπει να σχεδιάζεται με βάση της αρχές της αειφόρου ανάπτυξης, αλλά
και τις ιδιαιτερότητες της εξορυκτικής βιομηχανίας. Οι ιδιαιτερότητες αυτές
σχετίζονται τόσο με τον γεωλογικό παράγοντα όσο και με το ανθρωπογενές
περιβάλλον της περιοχής εκμετάλλευσης. Σχετικά με το ανθρωπογενές
περιβάλλον οι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη, καθώς
σχετίζονται με τα κόστη κατασκευής και λειτουργίας είναι η επάρκεια ή μη των
τεχνικών υποδομών που θα στηρίξουν μια εκμετάλλευση, τα ανταλλάγματα
προς τους ιδιοκτήτες γης, οι αποζημιώσεις σε περίπτωση ζημιάς και το
κόστος του εργατικού δυναμικού.
Η πρώτη προσέγγιση της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου σε
συνδυασμό με την περιβαλλοντική προστασία γίνεται στα πλαίσια των
Μελέτων Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ). Στην ΜΠΕ περιγράφεται το
φυσικό περιβάλλον της περιοχής στην οποία θα γίνει η εκμετάλλευση,
επισημαίνονται οι επιπτώσεις αλλά και το μεθοδολογικό πλαίσιο που
χρησιμοποιείται για την εκτίμηση τους. Στην περίπτωση των μεταλλείων στην
ΜΠΕ περιλαμβάνονται και μέτρα αποκατάστασης μετά το πέρας της
εκμετάλλευσης του εκάστοτε κοιτάσματος.
Ο μη ανανεώσιμος χαρακτήρας των ορυκτών πρώτων υλών χαρακτηρίζει τον
κύκλο ζωής των μεταλλευτικών εκμεταλλεύσεων, ο οποίος περιλαμβάνει τα
στάδια: ανακάλυψη, ανάπτυξη, επέκταση, ωρίμανση, κάμψη και εξάντληση
Οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της
εξόρυξης αναλαμβάνουν ενέργειες με στόχο τη μετάβαση στη βιώσιμη
ανάπτυξη.
Τα τελευταία σαράντα χρόνια η εξορυκτική βιομηχανία διέπεται όλο και
περισσότερο από αντιλήψεις και αρχές συμβατές με την βιώσιμη ανάπτυξη.
Από το 1970 υποχρεώθηκε να ενσωμάτωση περιβαλλοντικές θεωρήσεις, ενώ
τα τελευταία χρόνια αυξάνεται ο βαθμός επιρροής της γνώμης των τοπικών
κοινωνιών. Βασικό επιχείρημα κατά της εξορυκτικής δραστηριότητας από τις
τοπικές κοινωνίες είναι ότι ‘αυτοί που θίγονται περισσότερο λαμβάνουν τα
λιγότερα οφέλη’. Δηλαδή οι φυσικές και κοινωνικές οχλήσεις γίνονται
αντιληπτές στο άμεσο περιβάλλον, τα οφέλη όμως διαχέονται μακριά. Για την
επιβολή εγκατάστασης μιας μεταλλευτικής δραστηριότητας σε μια περιοχή
πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο τοπικός παράγοντας έτσι ώστε να είναι
συμβατή με την αρχή της δημόσιας συμμετοχής στη διακυβέρνηση. Βέβαια
πολλές φορές μια δραστηριότητα τοπικά κατάλληλη και βιώσιμη να μην είναι
αειφορική σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Ωστόσο η ούτως η άλλως συγκεχυμένη έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης
γίνεται ακόμη πιο ασαφής και αφηρημένη για τους εμπλεκόμενους στην
εκμετάλλευση των ορυκτών πόρων.
Ο στόχος της βιώσιμης ανάπτυξης στην εξορυκτική βιομηχανία δεν είναι απλά
η διατήρηση ενός συγκεκριμένου αποθέματος, αλλά διατήρηση του συνόλου
της ροής υπηρεσιών που εξασφαλίζονται από την εκμετάλλευση των ορυκτών
πόρων. Η αειφόρος μεταλλευτική ανάπτυξη συνεπάγεται την προώθηση
έργων που είναι οικονομικά βιώσιμα, περιβαλλοντικά ασφαλή, κοινωνικά
αξιόπιστα, εφαρμόζονται μετά από διαδικασίες διακυβέρνησης (με τη
συμμετοχή όχι μόνο εταιρειών αλλά και των τοπικών κοινοτήτων και
κυβερνήσεων) και έχουν μακροχρόνια αναπτυξιακή αξία, ιδιαίτερα στο τοπικό
επίπεδο

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στην βιώσιμη ανάπτυξη του κλάδου
της εξόρυξης είναι ότι οι επιχειρήσεις διέπονται από τους νόμους της αγοράς
και ενώ οφείλουν να παρουσιάσουν ικανοποιητικά κέρδη, έχουν να
ανταγωνιστούν επιχειρήσεις που δεν αναγκάζονται να προβούν σε
περιβαλλοντικές δαπάνες ή σε απόδοση ανταποδοτικών παροχών στις
τοπικές κοινωνίες. Επίσης άλλο σημαντικό εμπόδιο είναι το ασαφές θεσμικό
πλαίσιο σχετικά με το βαθμό συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών στις αποφάσεις αλλά και στο ποιοι φορείς θα είναι αυτοί που θα συμμετάσχουν
στη λήψη αποφάσεων .Ο φορέας έλλήνων συνέλευσις Ε.ΣΥ μέσα απο τις προγραμματικές του δηλώσεις δίνει λύσεις σε όλα τα θέματα που άφορούν την βιομηχανία,τις εξορύξεις,και φυσικά το περιβάλλον

Τα πάντα θα λειτουργούν βάσει αξιακού συστήματος, όπότε μόνον δίκαια άποτελέσματα προς τους πολίτες και προς το περιβάλλον θα ύπάρχουν

Θα ύπάρξει άνάπτυξη πρωτοπόρων καινοτόμων τεχνολογιών και η βιομηχανία θα στηριχθεί στις πρώτες ύλες, που βρίσκονται στην έλληνική γη.

βαρύτητα θα δοθεί στην παραγωγή σπάνιων μετάλλων, σπάνιων γαιών που βρίσκονται στην έλληνική γη καθώς και η έκμετάλλευση τους.
Με είδικά βελτιωτικά και προστατευτικά μέτρα για τους βιοτικούς, άβιοτικούς, ένεργειακούς η/ και έν δυνάμει φυσικούς πόρους όπως άυτοί κατηγοριοποιούνται σε ανανεώσιμους και μη άνανεώσιμους: άτμοσφαιρικός άέρας, νερό, έδαφος, φυσική χλωρίδα και πανίδα, όρυκτός πλούτος ύπέδαφους, ήλιακή άκτινοβολία, φυσική όμορφιά κ.ο.κ.

OI AΛΗΘΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ.ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ,ΘΑ ΦΩΤΙΣΤΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΩΝ

ΝΑΝΑ ΕΜΕΝΙΔΟΥ

https://draft.blogger.com/blog/posts/7099650821137061757

ΠΑΛΛΑΔΑ ΑΘΗΝΑ

https://draft.blogger.com/blog/posts/4750588357901248088

Nana Emenidou

https://www.facebook.com/EmenidouNana

Ομάδα για Νανα Εμενιδου υπ.βουλευτης Α' Θεσσαλονικης

https://www.facebook.com/groups/480017989312584

Νανα Εμενιδου υπ.βουλευτης Α' Θεσσαλονικης

https://www.facebook.com/profile.php?id=100064120325036

ΕΜΕΝΙΔΟΥ ΝΑΝΑ